Pożegnaliśmy naszego Przyjaciela

Na cmentarzu Łostowice w Gdańsku 18 stycznia pożegnaliśmy śp.Wacława Janockiego, członka Stowarzyszenia „Nasz Gdańsk”, poetę – inicjatora i organizatora Koła Literackiego działającego przy Stowarzyszeniu.

Mszę Świętą Żałobną odprawił  w kościele pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Gdańsku przy ul. Łąkowej proboszcz, ks.Piotr Dobek.
W tej parafii Wacław Janocki prowadził także Kącik Literacki a także udzielał się przy pracach modernizacyjnych.
Wacław Janocki przez wiele lat pracował w Lotosie (dawniej Rafinerii Gdańskiej).
W Stowarzyszeniu „Nasz Gdańsk” prowadził Koło Literackie, które wydało tomiki z poezją. Był także aktywnym działaczem, zasiadającym we władzach Stowarzyszenia. W ostatnim okresie zmagał się z chorobą.
W jednym ze swoich wierszy wyznał:

Gdy odszedłeś od nas do niebiańskiej bramy,

Zachodzące słońce rzewnie zapłakało –

Tyle ludzi na świecie Cię bardzo kochało.

 

Patrzysz teraz na świat z niebiańskiej oddali,

Jak się pasą owieczki w Twej rodzinnej hali.

Żegnaj Przyjacielu!

Zdjęcia: Andrzej Siewruk

sdr

IMG_20220118_144115 IMG_20220118_144229 IMG_20220118_144236 IMG_20220118_144347 IMG_20220118_144353 IMG_20220118_144355 IMG_20220118_144357

Wiersz Wacława Janockiego

Gdy odszedłeś

O pasterzu serc ludzkich tak bardzo kochany!

Gdy odszedłeś od nas do niebiańskiej bramy,

Zachodzące słońce rzewnie zapłakało –

Tyle ludzi na świecie Cię bardzo kochało.

 

Wezwany do Ojca na wieczne zbawienie,

Wielki smutek nastał na ludzi i ziemię.

Lecz Ty nie odszedłeś z naszych serc daleko –

Twoja miłość nadal zaszczepiona czeka.

 

Uczyłeś nas miłości do Boga, do ludzi;

Wszystkiego co dobre, co świadomość budzi.

Nie zważając na trudy i wielkie cierpienie

Usuwałeś leżące na drodze kamienie.

 

Nienawiści, przemocy, tego zła wszelkiego,

Które ogarnęło rozum człowieka słabego.

Byłeś bratem i ojcem każdej ludzkiej duszy,

Byłeś jednym z niewielu co granice kruszy.

 

Dziękujemy Ci bardzo za Twoje staranie –

Wytyczyłeś nam drogę, która pozostanie;

W naszych sercach, umysłach, przyszłym pokoleniu

Dla wszystkich co bliskie człowieka zbawieniu.

 

Dziękujemy Panu za Twoje posłanie!

Na stolicy Piotrowej we spiżowej bramie.

Patrzysz teraz na świat z niebiańskiej oddali,

Jak się pasą owieczki w Twej rodzinnej hali.

 

 

Wacław Janocki

Gdańsk.17.04.2005